Er is ooit eens een boekje geschreven onder de titel: De man, het onbegrepen wezen. Nou, als je alles goed op een rijtje zet, dan is die titel een schot in de roos. Want een man zit raar in elkaar hoor. Want heb je je wel eens afgevraagd waarom het hoofdzakelijk mannen zijn die oorlog voeren?
En waarom het bijna altijd mannen zijn die halsbrekende toeren uithalen, levensgevaarlijke ontdekkingsreizen moeten maken en met gevaar voor eigen leven zo nodig de Mount Everest moeten beklimmen? Vind je het niet raar dat de Maffia hoofdzakelijk uit mannen bestaat en dat ze voorop lopen in de criminaliteit? En waarom waren het vooral mannen die de ruimte in wilden en persé wilden zien hoe de maan er van achteren uitziet? Is het niet vreemd dat het bijna alleen maar mannen zijn die in de kroeg tegen elkaar opdrinken? En die in de Tour de France en in de auto- of motorsport tegen elkaar oprijden? (Bij wijze van spreken dan natuurlijk!)
Snap jij waarom het alleen maar mannen zijn die in stadions uit hun bol gaan en daarna de boel afbreken in treinen en bussen? En waarom zijn het vooral mannen die speculeren op de beurs, in zaken geen grenzen kennen en altijd maar streven naar meer, naar groter, hoger en beter?
Ja, mannen zitten raar in elkaar. Maar waarom? Daar is maar één antwoord op: omdat God de man zo geschapen heeft! Mannen zijn er kennelijk voor bestemd om te strijden, te ontdekken, te veroveren, baanbrekend werk te verrichten, uitdagingen aan te gaan en voortdurend te streven naar het allerbeste, het allergrootste, het allermeeste en het allerhoogste. Dat is het potentieel van de man, dat is het vermogen wat hij heeft meegekregen. Alleen is het natuurlijk wel de vraag wat hij met dat potentieel doet en in welke richting zich dat vermogen ontwikkelt!
Heb je wel eens aardappels met uitlopers in de kelder gehad? Aardappels hebben het vermogen om te groeien. En niet alleen wanneer je ze poot. Als je ze te lang bewaart, beginnen ze ook binnen te groeien. Want in de kelder hebben ze hetzelfde vermogen als buiten. Maar omdat ze in het donker liggen, krijgen ze alleen maar van die rare slappe uitlopers. Die gaan alle kanten op. Behalve de goede. Aan die aardappels moet ik denken wanneer we het hebben over het vermogen van de man. Mannen ontplooien zich wel, maar vaak op zo’n rare manier dat er de gekste dingen gebeuren. Ze voeren oorlog en vinden de meest afgrijselijke vernietigingswapens uit. Of ze gaan kijken of er leven is op Mars terwijl ze het leven hier op aarde op allerlei manieren laten verkommeren. Of ze zetten alles op het spel voor een gouden plak en ze verwaarlozen hun gezin omdat ze hun sport of hun zaak of hun hobby belangrijker vinden dan een goede relatie met vrouw en kinderen. Ze verzieken de maatschappij omdat ze het spannender vinden om geld te roven dan er voor te werken. Of ze raken aan van alles en nog wat verslaafd omdat het zo stoer is om ook mee te doen.
En de mannen die zich nog een beetje normaal ontwikkelen, hebben vaak het gevoel dat ze eigenlijk de boot missen… Wat er ontbreekt bij die aardappels in de schuur, dat weten we wel. Die moeten naar buiten in de grond en ze hebben licht en warmte nodig. Dan komt alles wat erin zit tot een gezonde ontwikkeling.
Maar wat ontbreekt er nou bij ons mannen? We hebben zoveel capaciteiten en mogelijkheden, maar wat komt er meestal van terecht? Welke kant moeten we daar mee op? Zelfs al halen we alles uit ons leven wat erin zit, en bereiken we alles wat we willen, dan nog blijven we aan het eind van ons leven zitten met de vraag waar het in ’s hemelsnaam allemaal goed voor was!
Ja, misschien moesten we daar eens wat meer over nadenken. Dan zouden we wat meer belangstelling krijgen voor wat de eerste christenen daarover zeiden. Die zeiden namelijk dat God de mens ervoor had bestemd om de hele schepping te gaan beheren. En dat Hij daarvoor aan de man zulke bijzondere eigenschappen had gegeven. Maar van het beheren van de schepping komt natuurlijk weinig terecht wanneer de Schepper zelf buiten spel wordt gezet. Want hoe weten we nou wat er moet gebeuren en wat de rol is van de man wanneer we geen contact willen hebben met de Ontwerper van het heelal? Kijk, dat is volgens die eerste christenen nu precies het grote probleem. Doordat we God buiten ons leven sluiten, en zelfs zover gaan dat we zijn bestaan ontkennen, tasten we volkomen in het duister. Wanneer we niet meer weten waarvoor we moeten leven, en hoe het potentieel van de man zich ten volle ontplooien kan in Gods plan met de wereld, dan zoekt het zich een weg op een veel lager niveau. Daardoor lijken mannen vaak op die uitgelopen aardappels in de kelder. Ze missen het licht. In één van de brieven die bewaard zijn gebleven van de eerste christenen, staat het zo: “Immers, hoewel zij God konden kennen, hebben zij Hem niet als God vereerd of gedankt, maar hun bedenksels zijn op niets uitgelopen, en het is duister geworden in hun onverstandig hart. Bewerende wijs te zijn, zijn zij dwaas geworden…”
Maar die eerste christenen schreven ook dat ze door hun ontmoeting met Jezus Christus licht kregen op dat oorspronkelijke plan van God. Die liet hen namelijk zien wat dat plan in de praktijk inhield, niet alleen door wat Hij zei, maar vooral door de manier waarop Hij leefde. Hij gaf ze een helder zicht op het plan dat God nog steeds met de wereld heeft. En ze werden daar zo door gegrepen, dat ze nergens anders meer voor wilden leven. En vooral de mannen merkten dat ze zich daar helemaal in konden ontplooien. Er was wel heel wat puin te ruimen voor ze in die tijd: het denken van de mensen was zo verziekt en de kracht van het heidendom was zo sterk, dat er heel wat weerstand te overwinnen was. Maar onder Gods leiding bleef hun geweldloze strijd niet zonder gevolg. De hele toenmalig bekende wereld kreeg de kans om aan de weet te komen wat het eigenlijke doel was van het leven. Het werkte als een sneeuwbal. En dat allemaal zonder krant, tv of radio en zonder het hedendaagse vlieg- en trein- of autoverkeer.
Weet je, over het algemeen zijn we dat een beetje kwijtgeraakt. We hebben te veel het idee dat een leven met God iets zieligs is, iets wat niet bij echte kerels past. Dat komt misschien wel omdat er zo vaak alleen maar wordt gepraat over het gaan naar de kerk en het gaan naar de hemel. Maar er moet veel meer gebeuren. God heeft een plan met de wereld, ook nu nog. En daar zijn vooral ook mannen voor nodig. Mannen die in het licht van God durven komen. Mannen die verlost willen worden van een zinloos, egoïstisch leventje dat alleen maar om henzelf draait. God zoekt mannen die willen ontdekken wat het echte doel van hun leven is.
En de vrouwen dan? Och, we hoeven niet bang te zijn dat vrouwen zullen afhaken wanneer het leven met God weer wat mannelijker gaat worden, integendeel! Andersom is dat eerder het geval. Geen enkele jongen heeft vroeger bijvoorbeeld ooit Joop ter Heul of een ander meisjesboek gelezen. Maar de meeste meisjes wel Dik Trom of Pietje Bell. Nee, de vrouwen zullen niet afhaken. Ze hebben veel meer respect voor echte kerels die leven voor datgene wat echt de moeite waard is dan voor mannen die zich uitsloven voor allerlei dingen waar ze het nut niet van inzien.
Ja, het wordt tijd dat mannen gaan beseffen dat ze met het geweldige potentieel dat ze hebben naar buiten moeten, in het licht van God. Net als die aardappels! Anders ontplooien ze zich op een veel te laag niveau! En dat is zonde. In de meest letterlijke zin van het woord!