Toen er Onstwedde in Oost Groningen een evangelische camping zou worden geopend, stond er in het Groninger Dagblad een leuk tekeningetje van de vaste cartoonist van dat blad. “Voorpret” had hij erboven gezet. Drie figuurtjes zagen verlangend uit naar de vakantie.
De eerste was een vrolijk meisje in badpak met een surfplank dat zich verheugde op een weekje surfen in Schoorl. De tweede was een sportieve jongeman met bergschoenen die ging wandelen in de Franse Alpen. En de derde op het plaatje was een saai-gekleed, duf-kijkend kereltje met keurig gekamde haren en een stoffig dik boek onder z’n arm: “Bijbelstudies”. Die ging dus kamperen in Onstwedde…
Ja, saai, duf en stoffig! Dat is de indruk die buitenstaanders vaak krijgen van christelijke mensen en de kerk. Dat blijkt ook wel uit dat tekeningetje van die cartoonist. Hoe dat komt? Waarschijnlijk omdat we het daar als kerkmensen een beetje naar gemaakt hebben. Tegenwoordig is het niet zo erg meer, maar vroeger mocht je bijna niks. Je mocht niet fietsen of zwemmen op zondag, je mocht niet naar de bioscoop of naar toneel, ook niet naar de kermis of naar een circus, het lezen van beeldromannetjes en stripverhalen was verderfelijk en dansen mocht al helemaal niet! Nou, wat voor indruk krijgen anderen dan van zo’n manier van leven? Precies! Saai, duf en stoffig!
Nu is dat tegenwoordig wel wat anders geworden. Er is vaak niet zoveel verschil meer tussen kerkelijke en buitenkerkelijke mensen. Nu mag praktisch alles. Bijna alle kerkgangers hebben tegenwoordig de bioscoop en het theater in huis en jong en oud kijkt naar films en toneelstukken die vroeger door de filmkeuring werden verboden. En veel kerkelijke kinderen dansen niet alleen, maar de meesten mogen ook nog naar houseparties, disco’s en popfestivals! En zo zijn er nog wel wat meer dingen te noemen die vroeger in kerkelijke kringen niet mochten en nu vrij normaal beginnen te worden: samenwonen bijvoorbeeld en moeders met opgroeiende kinderen met een baan.
Maar waarom zou er dan toch nog behoefte zijn aan zo’n evangelische camping? Wat zijn dat voor mensen die daarheen gaan? Willen die de klok weer terugdraaien? En wat beweegt zoveel mensen om lid te worden van een Evangelische Omroep? Willen die allemaal weer terug naar een saai, duf en stoffig leventje? Het lijkt er wel een beetje op. Want ze dansen niet, zijn tegen sex voor het huwelijk en samenwonen, ze kijken weinig of geen tv, ze waarschuwen tegen houseparties en discobezoek, ze zijn er op tegen dat moeders met opgroeiende kinderen buitenshuis werken en zo meer.
Alleen is er wel een verschil. Het is niet meer zo van buitenaf opgelegd zoals vroeger. Vroeger mochten heel veel dingen niet omdat dat zo geleerd werd in de kerk. Het leven was een zware opgave. Die indruk kreeg je tenminste als je de mensen uit de kerk zag komen. Maar het komt nu meer van binnenuit lijkt het wel. Dat zie je bijvoorbeeld op die EO-jongerendagen waar duizenden jongens en meisjes naar toe gaan. Die maken nou niet bepaald een stoffige, duffe en saaie indruk. Ze hebben er lol in. Ze zingen enthousiast, gaan spontaan met elkaar om, hebben geen drank of drugs nodig om uit hun dak te gaan. In de vakantiemaanden gaan er velen van hen naar het buitenland om te helpen bij allerlei ontwikkelingsprojecten. Niet omdat het ze verboden is om op een normale manier met vakantie te gaan, maar omdat ze daar gewoon zin in hebben. Hoe zou dat komen? Het komt omdat ze iets heel wezenlijks hebben ontdekt.
Kijk, doordat de invloed van de christelijke cultuur en de macht van de kerk aan het verdwijnen zijn, beginnen veel kerkmensen zich te realiseren dat hun oude christelijke levensstijl voor een groot gedeelte alleen maar traditie was en aan de buitenkant zat. Voor sommigen is dat de aanleiding om er maar mee op te houden en te breken met de kerk. Anderen vinden dat te ver gaan. Die proberen de kerk wat te moderniseren en passen hun christelijke levensstijl en opvattingen zoveel mogelijk aan bij de maatschappelijke ontwikkelingen. Ook is er een grote groep die, dwars tegen alles in, het oude en vertrouwde probeert vast te houden en van geen veranderen wil weten.
Maar gelukkig zijn er ook heel velen op zoek gegaan naar de kern van de zaak. Die hebben dat ook gevonden. Die ontdekten het geheim van het oorspronkelijke christendom. Weet je, we weten allemaal wel wat goed is en hoe het eigenlijk zou moeten. Maar in ons hart willen we vaak de andere kant uit. Dat is het probleem. Het goede dat je wilt, dat doe je niet, en het verkeerde dat je niet wilt, dat doe je zo makkelijk! Eigenlijk zou je van binnen moeten kunnen veranderen. Dat je alleen nog maar zin zou hebben om het goede te doen. En dat je dan ook een vreselijke hekel zou krijgen aan alles wat verkeerd is. Dan zou je kunnen doen waar je zin in had. Omdat je dan alleen nog maar zin zou hebben in datgene wat goed is!
En dat is nou precies de kern van het oorspronkelijke christendom: dat dat royaal mogelijk is. Dat je van binnen zo veranderen kunt, dat je alleen nog maar zin hebt om het goede te doen. En dat je dat dan ook kunt. Dat kun je lezen in één van de brieven die de eerste christenen daarover geschreven hebben. Het gaat over het verbond wat God met ons sluiten wil. “Dit is het verbond, waarmee Ik Mij aan hen verbinden zal zegt de Heer: Ik zal mijn wetten in hun harten leggen, en die ook in hun verstand schrijven. En hun zonden en ongerechtigheden zal Ik niet meer gedenken.”
We kunnen dus een verbond met God sluiten staat hier. En dan belooft Hij ons dat Hij zijn wetten in ons hart zal leggen. Dus dat ons hart er vol van wordt om te doen wat Hij wil: het goede. En dat niet alleen. Hij schrijft zijn wet dan ook in ons verstand. Hij zal er dus voor zorgen dat we ons verstand dus niet op nul hoeven te zetten maar dat we er met ons verstand helemaal achter kunnen staan. En wat er in het verleden allemaal is misgegaan, daar gaat dan een streep door: onze zonden en ongerechtigheden zal Hij niet meer gedenken, staat er.
Heb je door wat dat betekent? Het betekent dat je echt met een schone lei kunt beginnen aan een heel nieuw leven! Onvoorstelbaar! Dat was het geheim van de eerste christenen. Daarmee trokken ze de wereld in en brachten een geweldloze revolutie te weeg in het toenmalige Romeinse rijk. Dat is ook het geheim van die jonge mensen op de EO-jongerendag. Dat is ook de reden dat er behoefte is aan een evangelische camping. En aan een omroep zoals de EO. Daar hebben ze dat geheim ook ontdekt en proberen dat door te geven.
In feite heeft dat maar weinig te maken met een bepaald kerkgenootschap of met één of andere conservatieve groepering die allerlei oude tradities probeert te promoten. En het heeft ook weinig van doen met duffe mensen, saaie programma’s of stoffige boeken, integendeel! Het gaat om de kern van de zaak: een heel nieuwe manier van leven. Een leven waarbij je hart steeds weer vervuld wordt met een verlangen om goed te doen.
Je zou jezelf eens de kans moeten geven om dat ook te gaan ervaren. Weet je wat je moet doen? De balans opmaken van je leven tot nu toe en jezelf eens afvragen of het wel de goede kant opgaat met je! Want het kan echt anders!