Er zijn nogal wat mensen tegenwoordig, die in reïncarnatie geloven. Dat is iets van de laatste jaren. Hier in het westen tenminste. Want in het oosten geloofden ze daar al eeuwen in! Dan ga je ervan uit dat je niet één keer leeft, maar verschillende keren.
Sommige mensen denken zich nog iets te kunnen herinneren uit hun vorige leven. Natuurlijk zijn ze toen iets bijzonders geweest: een belangrijke veldheer of een beroemd kunstenares of zoiets. En ze verwachten dat ze in een volgend leven ook wel weer iets bijzonders zullen worden: een vermaarde wetenschapper misschien of de burgemeester van New York…
In het land waar dit reïncarnatie-geloof vandaan komt, India, zijn ze er wat minder enthousiast over dan hier. Dat komt omdat ze er daar wat meer van uitgaan dat het lot wat je nu treft te maken heeft met alles wat je in je vorige levens allemaal gedaan hebt. Dat noemen ze het karma. Het karma is de optelsom van alles wat je uitgespookt hebt in je vorige levens. Dat bepaalt je lot. Dus iemand die blind geboren wordt bijvoorbeeld, of geestelijk gehandicapt, die heeft dat volgens deze gedachte eigenlijk aan zichzelf te danken. Want die zal het er in zijn vorige levens gewoon naar gemaakt hebben. En de manier waarop je nu leeft, bepaalt dan weer je lot in de levens die hierna komen. Dat is het karma, de gedachte dus die daarachter zit. Leef je nu slecht, dan zul je daar in je volgende levens voor op moeten draaien. Misschien word je de volgende keer dan wel geboren in een ontwikkelingsland. Met een handicap. En als je het erg bont maakt, dan kom je niet meer terug als mens, maar bijvoorbeeld als een koe. Als je dan in India geboren wordt, heb je mazzel gehad. Want daar houden ze er ten minste nog rekening mee dat je ooit een mens geweest bent. Maar heb je het heel erg bont gemaakt, dan kom je hoogstwaarschijnlijk als kalf in Engeland ter wereld…
Je begrijpt natuurlijk wel dat ik niet zo goed uit de voeten kan met die reïncarnatie-gedachte. En het verliest voor mij helemaal z’n geloofwaardigheid wanneer we er hier in het westen alleen maar de leuke kanten van willen geloven.
“Maar jullie geloven toch ook in een leven hierna?” zeg je nu misschien. Jawel, en ik geloof ook dat het leven van nu daar een leerschool voor is. Alleen geloof ik niet dat het leven hierna weer net zo’n soort leven zal zijn als wat we nu hebben. Ik geloof dat het een leven zal zijn op een heel ander niveau. In de natuur vind je daar allerlei voorbeelden van. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar een rups. Als ik een rups zie op een koolblad die niks anders kan dan kruipen en vreten, dan kan ik me nauwelijks voorstellen dat zo’n onsmakelijke, harige verschijning ooit nog eens een sierlijk vlindertje zal worden dat kan vliegen en allerlei bloemen bezoekt om er honing uit te drinken. Maar toch is het hetzelfde wezentje. Alleen op een volkomen ander niveau.
Daarom heb ik er niet zo’n moeite mee om te geloven wat de eerste christenen zeiden over het leven hierna. Dat dat leven bijvoorbeeld niet meer aan tijd en ruimte gebonden zal zijn zoals nu.
Hoe dat werkt in de praktijk, dat hebben de eerste christenen met eigen ogen kunnen zien bij Jezus toen Hij was opgestaan uit de dood. Dat kun je lezen in de verschillende verslagen die ze daarover hebben geschreven.
Maar het idee van de reïncarnatie kom je nergens in de natuur tegen. Je ziet nergens dat een zelfde diertje vele keren weer terugkomt en dan soms ook nog verandert in een totaal ander diertje. Dat is een oosters sprookje.
Even terug naar die rups en die vlinder. Soms gaat daar wel eens wat mis. Een kennis van mij vertelde dat hij een keer een rups in een doosje had gedaan om te zien wat voor vlinder er uit zou komen. Maar in plaats dat het beest zich ging verpoppen en er een vlinder uit kwam, kwamen er op een gegeven moment alleen maar een paar vliegen uit! Wat was het geval? Een soort sluipwesp had zijn eieren in die rups gedeponeerd, en de larven daarvan hadden die rups van binnen helemaal opgevreten. En het arme dier kwam niet tot zijn eindbestemming.
Weet je, zoiets is er bij ons eigenlijk ook aan de hand. Er is namelijk een groot probleem waardoor het bij ons ook niet altijd zal gaan als bij die rups en die vlinder. Het leven dat we van nature hebben, blijkt namelijk niet helemaal in orde te zijn. Er is wat mis mee. Dat kunnen we bijvoorbeeld merken omdat er diepweg altijd een knagend gevoel is dat we iets belangrijks missen. Of ken je dat gevoel niet? Dat je zoekt naar iets wat je leven helemaal compleet maakt, maar wat je nog nooit echt hebt gevonden? Iedereen kent dat gevoel wel. Dat is de reden dat we vaak zo egoïstisch zijn: we willen dat gemis opvullen met van alles en nog wat.
En vaak zie je ook nog dat er van alles in je leven is gekomen wat er eigenlijk niet in thuis hoort en wat je leven verziekt: verslaving, spanningen, verbittering, eenzaamheid, doelloosheid, angst, en noem maar op. Bij de één is het dit en bij de ander dat. Daardoor wordt alles verziekt lijkt het wel: de maatschappij, de politiek en de sport, het huwelijk en allerlei andere intermenselijke relaties, overal zie je bederf.
Dat komt omdat er met ons hetzelfde aan de hand is als met die rups met die sluipwesp: we zijn geïnjecteerd met iets demonisch, met iets duivels. Dat merk je op allerlei manieren. We komen niet echt tot ontplooiing. We kunnen niet leven zoals we weten dat het zou moeten. En van dat leven hierna komt daardoor helemaal niets meer terecht.
Toch is er een oplossing. Dat heeft alles te maken met de komende feestdagen. Binnenkort is het Goede Vrijdag. Op Goede Vrijdag wordt de kruisiging van Christus herdacht. Maar weet je ook waarom dat Goede Vrijdag wordt genoemd? Want zo goed was die moord op Jezus Christus op het eerste gezicht niet. Maar toch was het goed. Het was goed omdat Christus op die dag dat bedorven en verziekte leven van de hele mensheid overnam en daar het eindoordeel van God over onderging. In onze plaats. In principe is er toen eens en voor altijd afgerekend met dat verziekte leven van ons. Zodat wij de kans zouden krijgen om ervan af te komen en een nieuwe start te maken. Daarom wordt de dag dat Christus gekruisigd werd Goede Vrijdag genoemd.
Alleen is het natuurlijk wel de vraag hoe je dat dan in je persoonlijke leven kunt toepassen. Ik zal je voorlezen wat één van de eerste christenen daarover schreef:
“Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en de waarheid is in ons niet. Indien wij onze zonden belijden, God is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.”
Dus wanneer we zeggen dat er niks mis is met ons, dan houden we onszelf voor de gek, staat hier. Maar wanneer we eerlijk toegeven dat er wat mis is en we zeggen eerlijk tegen God wat er in ons leven niet deugt, dan gaat er een streep door de rekening en worden we ervan bevrijd. Dat zul je merken doordat je het dan los kunt laten.
Dus, geloof niet in oosterse sprookjes. Daar schiet je niets mee op. En neem ook geen genoegen met alles wat er in je leven niet deugt. Want dan lijk je te veel op die rups met die sluipwesp-larven. Dat vreet door hoor als je niet uitkijkt. Nee, geef jezelf de kans om de oorspronkelijke betekenis van Goede Vrijdag te gaan beleven. Er is in principe al afgerekend met alles wat niet deugt in je leven. Het gaat er alleen nog maar om dat je dat als een geschenk aanvaardt. Dan komt je leven tot ontplooiing en dan zul je ook tot je eigenlijke bestemming komen.