Stel je voor dat je in een Boeing 747 zit en leest over de constructie van zo’n vliegtuig. Je bent gefascineerd door het feit dat deze vliegende machine bestaat uit zes miljoen onderdelen totdat je tot de realisatie komt dat geen enkel individueel onderdeel zelf kan vliegen!
Dit kan erg verontrustend zijn als je rondvliegt op een hoogte van 10 kilometer met een snelheid van 900 km/h!
Hoewel geen onderdeel op zichzelf kan vliegen, word je gerustgesteld door het feit dat dit als een samengesteld geheel wel het geval is. We kunnen de constructie van een vliegtuig als voorbeeld gebruiken om de basismechanismen van de biochemische samenstelling van cellen, die organismen doen functioneren, te begrijpen. Wetenschappers hebben ontdekt dat zich binnen in een cel duizenden van wat je zou kunnen noemen ‘biochemische machines’ bevinden. Bijvoorbeeld de mogelijkheid van de cel om licht te ervaren en het om te zetten in elektrische prikkels.
Ooit dachten wetenschappers dat dit proces van lichtgevoeligheid en omzetting naar prikkels binnen de cel vrij eenvoudig was. Feitelijk is gebleken dat het een zeer ingewikkeld proces is.
Alleen al voor het laten werken van het proces van dit voorbeeld zijn talloze componenten nodig. Allemaal op de juiste plek en op het juiste tijdstip en in de juiste concentraties, anders werkt het niet.
Met andere woorden, net zo als alle onderdelen van een Boeing 747 moeten worden gemonteerd voordat het kan vliegen, moeten ook al deze ‘biochemische machines’ binnenin cellen op de juiste plaats zijn. Anders werkt het niet. En binnenin een cel bevinden zich letterlijk duizenden van dit soort ‘machines’, die voor de functie ervan van vitaal belang zijn.
Wat betekent dit? Het antwoord op deze vraag is eenvoudigweg: dat evolutie van chemische stoffen tot levende systemen onmogelijk is. Wetenschappers weten nu dat het leven op deze ‘machines’ is gebouwd. Om deze ‘machines’ te beschrijven gebruikt Dr. Michael Behe26, Professor in biochemie, de term ‘onherleidbare complexiteit’:
‘Nu is de beurt aan de fundamentele wetenschap van het leven, moderne biologie, om de zaak te verstoren. De eenvoud, waarvan werd verwacht dat het de basis was van leven, is onzin gebleken. In plaats daarvan bevatten de cellen systemen van huiveringwekkende, onherleidbare complexiteit.
Het daaruit voortvloeiende besef dat het leven ontworpen is door een intellect, is een schok voor ons mensen levend in de in de eenentwintigste eeuw, en gewend aan het idee dat het leven het resultaat is van eenvoudige natuurwetten. Maar ook andere eeuwen hebben zo hun eigen schok gehad, en er is geen reden om aan te nemen dat wij daaraan zouden ontkomen’.27
volgende artikel: dna
Referenties
26 Dr. Behe, is professor Biochemie aan Lehigh University in Pennsylvania, USA
27 Behe, M.J., Darwin’s Black Box, The Free Press, New York, pp. 252-253, 1996