Hij weegt nog maar 55 kilo door drugsverslaving en is zwaar psychotisch. Hij neemt dingen waar die anderen niet waarnemen. Hij zit heel diep. Dan vraagt een vriendin hem mee te gaan naar de kerk. Na zes klinieken te hebben bezocht en vijftig psychiaters en therapeuten te hebben gezien, wil hij dit ook wel proberen. Wat heeft hij te verliezen?
Wanneer je de 21-jarige Dylan ontmoet, zie je niets aan de buitenkant van zijn verleden. Het is een stoere jongen met een bomberjack en een lach op zijn gezicht. Dylan: “Weet je wanneer ik psychotisch was, zag ik allemaal konijnen de weg oversteken en andere dingen die er niet waren. Ik was aan het eind van mijn latijn. Tisha, een vriendin vroeg of ik meeging naar de kerk. Ik had er echt alles aan gedaan om clean te worden. Ik was zelfs in een kliniek in Zuid-Afrika geweest, maar het lukte me niet. Dus toen ze mij vroeg, dacht ik: ik probeer dit nog één keer.”
Dylan begint op z’n dertiende met blowen en op z’n vijftiende gebruikt hij cocaïne en allerlei andere soorten drugs. Hij wordt er afhankelijk van en wordt steeds magerder. “M’n leven was een grote rotzooi, want ik kwam ook terecht in de criminele wereld. Het criminele pad gaat altijd hand in hand met drugsgebruik. En toen kwam ik in die kerkdienst en zag mensen met handen in de lucht en enthousiast. Zelf was ik onder invloed, maar God heeft m’n hart geraakt. Hij sloeg met een hamer op mijn hart. Door alles wat ik had meegemaakt, was m’n hart van steen geworden.”
Er komt een glinstering in Dylans ogen en een lach op zijn gezicht: “Nu ben ik een volgeling van Jezus Christus, de levende God hier op aarde. Ik ben zo dankbaar voor mijn redding!”